Métodos recoñecidos e de referencia para a detección de biotoxinas mariñas

Os métodos recoñecidos e os métodos de referencia, para a detección de biotoxinas mariñas en moluscos bivalvos vivos, establécense no Anexo V, do Regulamento de Execución (UE) 2019/627 da Comisión do 15 de marzo de 2017, e na sua modificación mediante o Regulamento de Execución (UE) 2021/1709 da Comisión do 23 de setembro de 2021, do modo seguinte:

Toxinas paralizantes de molusco

• A. O contido de toxinas paralizantes de molusco (PSP) no corpo enteiro ou calquera parte consumible por separado dos moluscos bivalvos determinarase mediante o método descrito na norma EN 14526 (Determinación do grupo de toxinas saxitoxina en crustáceos-método HPLC con derivatización pre-columna con oxidación de peróxido ou periodato) ou calquera outro método validado recoñecido internacionalmente que non implique a utilización dun animal vivo.

• B. Os métodos antes mencionados deberán determinar, como mínimo, os seguintes compostos:

  • a) As toxinas carbamato STX, NeoSTX, gonyautoxinas 1 e 4 (isómeros GTX1 e GTX4 determinados conxuntamente) e gonyautoxinas 2 e 3 (isómeros GTX2 e GTX3 determinados conxuntamente).

  • b) As toxinas N-sulfo-carbamoyl (B1), gonyautoxina-6 (B2), N-sulfocarbamoyl-gonyautoxinas 1 e 2 (isómeros C1 e C2 determinados conxuntamente), N-sulfocarbamoyl-gonyautoxinas 3 e 4 (isómeros C3 e C4 determinados conxuntamente).

  • c) As toxinas decarbamoyl dcSTX, dcNeoSTX, decarbamoylgoniautoxina-2 e -3 (isómeros determinados conxuntamente).

• B.1. Incluiranse na análise novos análogos destas toxinas que poidan descubrirse e para os que se estableza un factor de equivalencia da toxicidade (TEF).

• B.2. A toxicidade total expresarase en μg STX 2HCL equivalentes/kg e calcularase utilizando os TEF, tal como se recomenda no ditame da EFSA ou no informe FAO/OMS máis recente, a proposta do laboratorio europeo de referencia para as biotoxinas mariñas e a sua rede de laboratorios nacionais de referencia e previa aceptación pola Comisión Europea. Os TEF utilizados publicaranse no sitio web do laboratorio europeo de referencia para biotoxinas mariñas .

• C. En caso de discrepancia sobre os resultados, o método de referencia será o método descrito na norma EN 14526, tal como se menciona na parte A.

Toxina amnésica de molusco

• A. O contido de toxina amnésica de molusco (ASP) no corpo enteiro ou calquera parte consumible por separado dos moluscos bivalvos determinarase mediante o método de cromatografía de líquidos de gran rendemento con detección ultravioleta (HPLC/UV) ou calquera outro método validado recoñecido internacionalmente.

• B. Con todo, a fíns de cribado, tamén poderá utilizarse o metodo oficial 2006.02 da AOAC, publicado no AOAC International Journal 90, 1011-1027 (ASP ELISA), ou calquera outro método validado recoñecido internacionalmente.

• C. En caso de discrepancia sobre os resultados, o método de referencia será o método HPLC/UV.

Toxinas lipofílicas

• A. O método de referencia para a detección das toxinas mariñas contempladas no capítulo V, apartado 2, letras c), d) e e), da sección VII do anexo III do Regulamento (CE) 853/2004 será a cromatografía de líquidos/espectrometría de masas do laboratorio de referencia da UE (LC-MS/MS del LR-UE). O devandito método determinará, como mínimo, os compostos seguintes:

  • a) As toxinas do grupo do ácido ocadaico AO, DTX1 e DTX2 incluídos os seus ésteres (DTX3);

  • b) As toxinas do grupo das yesotoxinas YTX, 45 OH YTX, Homo YTX e 45 OH Homo YTX;

  • c) As toxinas do grupo dos azaspirácidos AZA1, AZA2 e AZA3.

  incluiranse na análise novos análogos destas toxinas que poidan descubrirse e para os que se estableza un factor de equivalencia da toxicidade (TEF).

  A equivalencia da toxicidade total calcularase utilizando os TEF segundo o recomendado pola Autoridade Europea de Seguridade Alimentaria (EFSA) en EFSA Journal (2008) 589, 1-62 ou ditames actualizados da EFSA.

• Poderán utilizarse métodos distintos dos contemplados na parte A, tales como o LC-MS, a HPLC coa detección adecuada, os inmunoensaios e os ensaios funcionais como o da inhibición da fosfatasa, como alternativas ou complemento ao LC-MS/MS do LR-UE, sempre que:

  • a) permitan detectar, por separado ou combinados, polo menos os análogos aos que fai referencia a parte A; se é preciso, definiranse criterios máis adecuados;

  • b) cumpran os criterios de eficacia establecidos no LC-MS/MS do LR-UE. Os devanditos métodos deben someterse a validación interna en cada laboratorio e superar as probas no marco dun programa de aptitude recoñecido. O laboratorio de referencia da UE para as biotoxinas mariñas favorecerá as actividades destinadas á validación interlaboratorios da técnica para conseguir a normalización oficial;

  • c) a sua aplicación proporcione un nivel equivalente de protección da saúde pública.

Toxinas mariñas novas ou emerxentes

Poderán utilizarse métodos químicos, métodos alternativos coa detección adecuada ou bioensaio en ratos nos controis periódicos das zonas de produción e reinstalación para detectar toxinas mariñas novas ou emerxentes conforme aos programas nacionais de control elaborados polos Estados membros.